مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

گارنت آمفیبولیت بخشی از سنگ­های دگرگون ناحیه­ای منطقه­ی همدان (پهنه­ی سنندج- سیرجان) را تشکیل می­دهد. این بررسی نخستین گزارش از ترکیب شیمیایی کانی­ها و مقادیر دما و فشار دگرگونی گارنت آمفیبولیت­های همدان است. بر اساس محتوای کانی­شناسی، این گارنت آمفیبولیت­ها را می­توان به دو گروه اپیدوت گارنت آمفیبولیت و بیوتیت گارنت آمفیبولیت رده­بندی کرد. نتایج آنالیز ریزکاو الکترونی نشان می­دهد که این سنگ­ها محتوای منیزیوهورنبلند، آندزین و بیوتیت سیدروفیلیتی بوده و گارنت­های هر دو نمونه دارای منطقه­بندی شیمیایی با افزایش آلماندین و پیروپ به سمت حاشیه هستند. بر اساس بررسی­های دما و فشارسنجی، این نمونه­ها درحد رخساره­ی آمفیبولیت پائینی تا میانی دگرگون شده­اند اما نمونه­های بیوتیت­دار درجات بالاتری را تحمل کرده­اند که با مجموعه­های کانیایی این سنگ­ها سازگاری مناسبی دارد. اگرچه با توجه به تفاوت اندک بین مقادیر به­دست آمده می­بایستی عامل اختلاف در ترکیب سنگ مادر این نمونه­ها را نیز در تعیین مجموعه­ی نهایی کانیایی آن­ها دخیل دانست. داده­های آنالیز سنگ کل به همراه مجموعه­های کانیایی نشان می­دهند که هردوی این نمونه­ها از نوع پاراآمفیبولیت هستند و تفاوت اصلی آن­ها در مقدار بالای پتاسیم نمونه­های بیوتیت­دار است که می­توان آنرا به ناخالصی سنگ مادر آن­ها نسبت داد. به­طور کلی نتایج دما و فشارسنجی با رخداد دگرگونی دمای بالا- فشار پائین (سری آندالوزیت سیلیمانیت) که سرشتی پهنه سنندج- سیرجان است، سازگاری دارد.