سنگ­های آتشفشانی به سن ائوسن در شمال منطقه انارک به صورت پراکنده دیده می­شوند. این سنگ­ها شیست­ها و افیولیت­های عشین - زوار را قطع کرده­اند ولی آنها را دگرگون نساخته­اند. رخنمون این سنگ­ها بیشتر از روند گسل­های منطقه پیروی می­کند.

از نظر ترکیب کانی­شناسی، سنگ­های مورد مطالعه در گستره آندزی بازالت و آندزیت، تا داسیت قرار می­گیرند. این سنگ­ها بیشتر حاوی فنوکریست­های آمفیبول، و پلاژیوکلاز هستند که در زمینه ریزبلورین و میکرولیتی قرار دارند. سنگ­های آندزیتی و آندزی بازالتی منطقه مورد مطالعه به فراوانی حاوی برونبوم آذرین بازیکی هستند که غنی از آمفیبول­اند. آمفیبول­ها از نوع منیزیوهاستینگسیت هستند. شباهت ترکیب آمفیبول­ها و بیوتیت­های موجود در این سنگ­های آتشفشانی با آمفیبول­ها و بیوتیت­های موجود در برونبوم­­های آنها نشان می­دهد که احتمالا سنگ­های آتشفشانی مورد مطالعه با برونبوم­هایشان هم خاستگاهند. فلدسپاتهای موجود در این سنگ­ها عبارتند از فلدسپات­های قلیایی، پلاژیوکلاز با ترکیب آندزین - الیگوکلاز و نیز بیتونیت که تنها در برخی برونبوم­ها دیده می­شوند. بررسی­های زمین دماسنجی زوج درشت بلور در تعادل با آمفیبول و پلاژیوکلاز نشان می­دهد که دمای تبلور این درشت بلورها در حدود 835 تا 925 درجه سانتیگراد است.