تزریق توده­های گرانیتوئیدی (توده نفوذی حوش) نوع I و با گرایش کالکوآلکالن به درون سنگ آهکهای کرتاسه زیرین (سازند تفت) منجر به تشکیل مرمرهای کالک سیلیکات­دار، و انواع اسکارن شده است. اسکارنهای تشکیل شده را می­توان به چهار دسته اسکارنهای کلینوپیروکسن- پلاژیوکلاز، اسکارنهای کلینوپیروکسن، اسکارنهای کلینوپیروکسن- وزوویانیت و اسکارنهای گارنت تقسیم­بندی کرد. علاوه بر این مرمرها نیز دارای مجموعه کانیایی مشتمل برالیوین، کلینوپیروکسن، گارنت و وزوویانیت هستند. براساس مطالعات ژئوشیمیایی دو نوع گارنت قابل تشخیص­اند: نخست گارنت­هایی با ترکیب گراسولر که همراه با مجموعه­های کالک سیلیکاته موجود در اسکارنها دیده شده، و دوم گارنت­هایی با ترکیب آندرادیت که در گارنت اسکارنها یافت می­شوند. کلینوپیروکسن­های موجود در این اسکارنها دارای ترکیب دیوپسیدهای غنی از کلسیم، سالیت، و فاسائیت هستند. ترکیب شیمیایی سنگ­های نفوذی مورد مطالعه از یک طرف، و ترکیب کلینوپیروکسن­ها و گارنت­ها از طرف دیگر نشان دهنده این است که اسکارنهای همراه گرانیتوئیدهای حوش قرابت نزدیکی با اسکارنهای مس و تا حدودی اسکارنهای روی را نشان می­دهند.