منطقه مورد مطالعه در شمال خاوری اردستان در استان اصفهان واقع شده است و از نظر ساختاری در بخش باختری زون ایران مرکزی قرار دارد. سنگهای آتشفشانی این ناحیه بیشتر از ریولیت، ریوداسیت، داسیت، توف، ایگنمبریت، آندزیت، باناکیت و آندزیت بازالتی تشکیل شده­اند. کوارتز، پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار (ارتوز و آلبیت)، ‌آمفیبول، بیوتیت، کلینوپیروکسن و الیوین از تشکیل دهنده­های اصلی و آپاتیت، زیرکن و کانیهای تیره (مگنتیت) از کانیهای فرعی این سنگها محسوب می­شوند. بیوتیت، کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز، فلدسپار قلیایی و کلریت در انواع مختلف سنگهای مورد مطالعه، با ریز پردازنده الکترونی مورد بررسی قرار گرفته­اند. نتایج حاصل از این بررسیها نشان می­دهد که فنوکریستهای فلدسپار طیف ترکیبی گسترده­ای را در بر می­گیرند که از آندزین–لابرادوریت به سمت لابرادوریت-بیتونیت در باناکیتها و آندزیتهای بازالتی و الیگوکلاز–آندزین و سانیدین در ریولیتها و داسیتها تغییر می­کند. کلینوپیروکسن، گستره ترکیبی از دیوپسید تا اوژیت را در باناکیتها و آندزیتهای بازالتی در بر می­گیرد. بیوتیت در سنگهای بررسی شده، ترکیب یکنواختی دارد و در گستره فلوگوپیت (غنی از منیزیم) قرار می­گیرد. این نتایج نشان از تشکیل کلینوپیروکسن و بیوتیت از یک ماگمای غنی از منیزیم دارد. همچنین بررسی شیمی کانی سنگهای آتشفشانی کوه دم نشان می­دهد که این سنگها از یک ماگمای کالک قلیایی تا شوشونیتی تشکیل شده و احتمالاً به ماگماتیزم قوس قاره­ای وابسته­اند. فشار سنجی کلینوپیروکسن نشان می­دهد که این کانی از یک ماگمای آبدار در فشار 5 کیلوبار متبلور شده است. بر پایه بررسیهای زمین- دماسنجی، گستره دمایی در زمان تبلور سنگهای اسیدی در حدود 720 تا 800 درجه سانتی گراد و در زمان تبلور سنگهای بازیک در حدود 1170 درجه سانتی گراد برآورد شده است. بررسیهای ژئوشیمیایی دو مرحله را در شکل گیری ماگمای کوه دم مشخص کرده است: مرحله نخست با تشکیل کلینوپیروکسن و فلوگوپیت در یک حجره ماگمایی مشخص می­شود، و در مرحله دوم خمیره سنگ همراه با سانیدین، مگنتیت، و آپاتیت از ماگمای باقیمانده هنگام فوران ماگما و پس از آن به سرعت متبلور شده است.