شواهد صحرایی، سیماهای پتروگرافی و مطالعات ژئوشیمی نشان می­دهد که گارنت - مسکویت گرانیتوئیدهای منطقه بلند پرچین از نوع S می­باشند و دارای کنتاکت مشخص با سنگ میزبان (سنگهای دگرگونی) هستند. این گرانیتوئیدها دارای مجموعه کانیهای کوارتز، فلدسپار پتاسیم، پلاژیوکلاز؛ بیوتیت و کانیهای غنی از آلومینیوم (مانند مسکویت و گارنت) می­باشند. ترکیب شیمیایی فلدسپار، پلاژیوکلاز، بیوتیت، مسکویت و گارنت در نمونه­های مورد مطالعه نشان می­دهد که فلدسپارهای پتاسیم از نوع ارتوز، پلاژیو کلازها غنی از آلبیت، میکای سفید از نوع مسکویت بوده، میزان آنیت-فلوگوپیت میکای سیاه نشانگر ترکیب بیوتیت و ترکیب شیمیایی گارنت­ها نشان می­دهد که غنی از آلماندین می­باشند. دما و فشار لازم برای تشکیل این سنگها به ترتیب 600 درجه سانتیگراد و 5-8 کیلوبار تخمین زده شده است. همه دماهای محاسبه شده برای فلدسپارها منعکس کننده تبلور مجدد در حالت ساب-سالیدوس می­باشد. عدم وجود سنگهای معادل بیرونی، نوع سنگ (گرانیت)، وجود انکلاوهای غنی از میکا، سیماهای پترولوژی (وجود گارنت و مسکویت) و خصوصیات شیمیایی (پر آلومینوس) همگی بیانگر نوع S بودن گرانیتوئیدهای بلندپرچین می­باشد. بنابراین این سنگها از ذوب بخشی سنگهای رسی دگرگون شده (متاپلیتها) بوجود آمده­اند.