منطقه مورد مطالعه قسمتی از زون سنندج-سیرجان یا زون زاگرس فلس مانند است. منطقه همدان از یک توالی دگرگونی متشکل از سنگهای دگرگونی ناحیه ای و مجاورتی درجه کم تا زیاد می باشد که توسط توده های پلوتونیک مافیک، حدواسط و فلسیک بریده شده اند. این توالی از سنگهای پلیتی، پسامیتی، مافیک، کالک پلیتی و کالک سیلیکات تشکیل شده است. سنگهای پلیتی فراوانترین سنگها در منطقه هستند که عمدتا" متشکل از اسلیت، فیلیت، میکا شیست، گارنت میکاشیست، گارنت-آندالوزیت (±سیلیمانیت/±کیانیت) شیست، گارنت-استارولیت شیست، میکاهورنفلس، گارنت هورنفلس، گارنت-آندالوزیت (±فیبرولیت)هورنفلس، کردیریت (±آندالوزیت) هورنفلس، کردیریت-پتاسیم فلدسپار هورنفلس و سیلیمانیت-پتاسیم فلدسپار هورنفلس هستند. در این توالی چندین میان لایه از آمفیبولیت ها و آمفیبول شیست هادر تناوب با سنگهای پلیتی  یافت می شوند. گونه های مختلفی از رگه های سیلیسی آلومینوسیلیکات دار در منطقه یافت می شوند. ویژگیهای ایزوتوپی برخی از آنها یک منشا دگرگونی را برای آنها مشخص نموده است. در این مطالعه سه نسل مختلف کیانیت را بر مبنای ویژگیهای مختلف زمین شناسی مشخص کرده ایم، شامل: 1- دگرگونی (توزیع تصادفی داشته و معمولا" با سیلیمانیت/آندالوزیت همزیست هستند)، 2- ایجاد شده در اثر استرس (برش) (دروغ شکلهای کیانیت به جای آندالوزیت در زونهای برشی) و 3- دیر هنگام (گرمابی یا متاسوماتیک).  به نظر می رسد رگه ها/بسته های کوارتز-کیانیت جوانترین بوده که به اندر کنش سیال– سنگ دیواره وابسته هستند. چرخش سیالات غنی از آلومینیم و سیلیسیم می تواند سبب تشکیل این رگه ها/بسته ها شده باشد.