ریزساختها، سیماهای سنگنگاشتی و روابط صحرایی نشان میدهد که سنگهای رسی دگرگون شدهی مناطق بلندپرچین و پشتوک واقع در شمالغرب ایران تحت تاثیر یک دگرگونی چند مرحلهای قرار گرفتهاند. مجموعه کانیهای دگرگونی در سنگهای رسی دگرگون شده این دو منطقه با هم تفاوت دارند. شیستها در منطقهی بلندپرچین دارای گرافیتاند و بهرنگ تیره دیده میشوند. کانیهای با اوج دگرگونی در این سنگها عبارتند از: گارنت، استارولیت، آلومینوسیلیکاتها (آندالوزیت/سیلیمانیت)، بیوتیت، کلریت، مسکویت و کوارتز، در حالیکه سنگهای رسی دگرگون شده در منطقهی پشتوک بدون گرافیت هستند و مجموعه کانیایی آنها شامل: گارنت، استارولیت، کلریتوئید، کلریت، مسکویت و کوارتز است که معمولاً بهصورت همزمان با یک فاز دگرگونی مجاورتی رشد کردهاند. در سنگهای منطقهی پشتوک ایزوگرادها شبیه سری دگرگونی بارووین نیستند ولی اولین ظهور کانی کلریتوئید در این سنگها (ترکیبات غنی از آلومینیوم) رخ داده است. در این پژوهش معلوم شد که با وجود ترکیب سنگ مادر اولیهی یکسان و گرادیان زمین گرمایی مشابه در هر دو منطقه، آنچه سبب حضور مجموعه کانیایی متفاوت در این دو منطقه (بلندپرچین و پشتوک) شده است وجود و یا عدم وجود گرافیت و در نتیجه فعالیت متفاوت H2O است، بهطوریکه در منطقهی پشتوک بهدلیل عدم وجود گرافیت و بالا بودن فعالیت H2O(8/0 تا 1) کلریتوئید ظاهر شده است در صورتیکه در منطقهی بلندپرچین بهعلت وجود گستردهی گرافیت و بهدنبال آن پایین بودن فعالیت H2O(5/0) کانیهای آلومینوسیلیکات مانند آندالوزیت، کیانیت و سیلیمانیت رشد کردهاند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |