مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

توده­ی دیوریت­ گابرویی در جنوب قروه و در شمال منطقه­ی سنندج- سیرجان قرار دارد. از نظر سنگ­شناسی، آمفیبول و پلاژیوکلاز از کانی­های اصلی این سنگ­ها هستند. آمفیبول­ها از نوع کلسیک بوده و دارای ترکیب فروهورنبلند و منیزیوهورنبلندند. مقدار آلبیت در پلاژیوکلازها ۳۹ تا ۸۱ درصد بوده و ترکیب آنها از لابرادوریت تا الیگوکلاز در تغییر است. با استفاده از روش­های زوج کانی هورنبلند- پلاژیوکلاز و محتوای آلومینیوم در آمفیبول، دمای تبلور کانی­های پلاژیوکلاز و هورنبلند در ماگمای دیوریت­های گابرویی حدود ۷۲۳ درجه سانتی­گراد ارزیابی شد. از روش اخیر چنین استنباط می­شود که سنگ­های حدواسط مورد بررسی در میانگین فشار ۵_/۳ کیلوبار که معادل با عمق ۱۲ کیلومتری است، متبلور شده باشند. فشار بخشی اکسیژن در ماگما بالاست. محتوای Na_۲O و ماهیت آهکی-قلیایی آمفیبول­ها ارتباط این سنگ­ها را با رژیم زمین­ساختی فرورانشی نشان می­دهد. مقادیرMg# ، Al_۲O_۳ و TiO_۲ در هورنبلند حاکی از آمیزش منابع پوسته­ای و گوشته­ای برای تشکیل ماگمای دیوریت­های گابرویی دروازه است. تغییر ترکیب شیمیایی در طول بلورهای پلاژیوکلاز نیز می­تواند ناشی از نوسان H_۲O در محیط تشکیل آنها و نیز تغییرات شیمیایی حاصل از ورود مواد پوسته­ای باشد.