منطقه­ی مورد بررسی، در استان کرمان و 10 کیلومتری شمال رابر قرار دارد. این منطقه از لحاظ زمین­شناختی در بخش شرقی نوار دهج- ساردوئیه که خود بخشی از مجموعه­ی ماگمایی ارومیه - دختر واقع شده است. دایک­های مورد بررسی، به درون سنگ­های آذرآواری ائوسن و واحدهای رسوبی پلیوسن نفوذ کرده­اند. بررسی­های سنگ­شناسی مبین ترکیب آندزیتی این سنگ­هاست. از لحاظ کانی­شناسی این سنگ­ها شامل  پلاژیوکلاز، هورنبلند، بیوتیت و کلینوپیروکسن هستند. درشت بلورهای پلاژیوکلاز دارای بافت­های غیرتعادلی چون منطقه­بندی نوسانی و بافت غربالی­اند. کانی­های هورنبلند و بیوتیت، تحت تأثیر فرآیند کدر قرار گرفته­اند. بافت­های مهم این دایک­ها به صورت هیالوپورفیری، میکرولیتیک پورفیری و جریانی دیده می­شوند. بر اساس بررسی­های ژئوشیمیایی، این سنگ­ها از لحاظ LREE در مقایسه با HREE، غنی­شدگی دارند. فقدان بی­هنجاری مشخص Eu در الگوی عناصر نادر خاکی، نشان دهنده­ی شرایط اکسایش ماگما طی تبلور است. این ویژگی­ها شاخصه­ی سنگ­های وابسته به سری ماگمایی آهکی- قلیایی است که در یک محیط کمان آتشفشانی تشکیل شده­اند.