مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

سنگ مادر دایک­های رودنژیتی شده در منطقه­ی نائین، به­صورت آذرین (گابروهای پگماتوئیدی، میکروگابروها، دلریت­ها) و به میزان بسیار کمتر، دگرگون (آمفیبولیت) شکل گرفته­اند. بافت و ضخامت از پارامترهای تأثیر گذار بر رودنژیتی شدن این دایک­ها به شمار می­آیند. به­طوری که دایک­های گابروئی پگماتیتوئیدی و میکرو گابروهای کم ضخامت بیشر تحت تأثیر رودنژیتی شدن قرار گرفته­اند و مراحل ابتدائی تا پیشرفته رودنژیتی شدن ایستا (به­علت حضور کانی­های جانشینی اپیدوت، پرهنیت، هیدروگراسولار، زنوتلیت، کلریت منیزیوم­دار، ترمولیت و دیوپسید ثانویه) و نیز رودنژیتی شدن دینامیکی (به­علت حضور کانی­های رگه­ای زنوتلیت، پرهنیت و پکتولیت) را طی کرده­اند. در صورتی که دایک­های دلریتی و آمفیبولیتی شده به­دلیل دارا بودن بافت متراکم، تنها مراحل ابتدائی رودنژیتی شدن استایی (به­دلیل وجود کانی­های جانشینی اپیدوت، پرهنیت و هیدروگراسولار) را تحمل کرده­اند.