مجموعهی دگرگونی سلطانآباد در شمالشرق افیولیتهای سبزوار رخنمون دارد. در این مجموعه شیستهای آبی به صورت آمیزهی زمینساختی در یک زمینهی سرپانتینیتی دارای برونزدهای گستردهای هستند. بررسیهای صحرایی، سنگنگاری و محاسبات دما - فشارسنجی نشان داد که این سنگها دستخوش دو فاز دگرگونی شدهاند. پاراژنز فاز اول دگرگونی شامل آمفیبول سدیک (گلوکوفان و ریهبکیت)، اپیدوت، فنژیتهای جهتیافته و گارنتهای نسل اول است که طی تدفین و فرورانش حاصل شده و شرایط فشار و دمای آن به ترتیب 11 تا 14 کیلوبار و 350 تا 420 درجهی سانتیگراد بوده است. دومین فاز دگرگونی که حاصل تزریق تودههای ترونجمیتی است سبب تبلور پورفیروبلاستهای درشت آلبیت، گارنت و اپیدوت نسل دوم و نیز تبلور آمفیبولهای کلسیک - سدیک در اطراف آمفیبولهای سدیک شده است. شرایط دگرگونی در این مرحله فشار 4 تا 7 کیلوبار و دمای 500 تا 580 درجه سانتیگراد بهدست آمده است. بنظر میرسد برخورد صفحه عربستان با خرده قارهی ایران مرکزی و حرکت این خرده قاره به سمت شمالشرقی، منجر به فرورانش حوضهی اقیانوسی سبزوار و ذوببخشی و نیز تشکیل تودههای ترونجمیتی در پالئوسن میانی شده باشد. همچنین در نتیجه تزریق این تودهها، شیستهای آبی موجود در منشورهای بهمافزوده، دستخوش دگرگونی برگشتی شدهاند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |