اورانیوم در محیط آبدار در شرایط اکسایشی، محلول و متحرک می‌شود که حضور عوامل همبافت­ساز با اورانیوم این تحرک را افزایش می‌دهد. وجود چنین شرایطی در منابع آب‌ زیرزمینی مناطق آیرکان و چشمه شتری موجب اکسایش، انحلال و تحرک کانه‌های اورانیوم شده است. بررسی هیدروژئوشیمی اورانیوم در مناطق مورد بررسی بیان کننده­ی حضور یون بی‌کربنات به عنوان یون همبافت­ساز با اورانیوم (UO₂(CO₃)₂^2-) و عامل افزایش تحرک اورانیوم در آب‌های زیرزمینی است. محاسبه­ی شاخص‌ اشباع کانه‌های اورانیوم نیز فوق اشباع بودن نمونه‌های آب را از پیچبلند نشان می‌دهد. شاخص‌‌ اشباع مثبت پیچبلند بیان کننده­ی سرعت مناسب جریان آب برای تعادل پایا با کانه‌زایی احتمالی اورانیوم در عمق است و نشان می‌دهد که نفوذپذیری آب‌های زیرزمینی از طریق جریان در خلل و فرج، زمان لازم برای تماس آن‌ها با کانه‌زایی مخفی اورانیوم (کانسار اورانیوم) را فراهم کرده است. در نتیجه این تماس و به دلیل حضور همبافت­های کربناتی انحلال و تحرک اورانیوم در این آب‌ها افزایش یافته است. بررسی‌های هیدروژئوشیمیایی، پرتوزایی بسیار بالای نمونه‌های آب و خاک و شواهد یاد شده اشاره به احتمال وجود کانه‌زایی مخفی اورانیوم در عمق و در حدفاصل مناطق آیرکان و چشمه شتری دارند.