مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

همبافت گرانیتوئیدی بروجرد یکی از همبات­های نفوذی بزرگ در پهنه­ی ساختاری سنندج- سیرجان است که واحد سنگ‌شناسی غالب آن گرانودیوریتی است و استوک­های کوچک کوارتزدیوریتی و مونزوگرانیتی نیز آن را همراهی می­کنند.  بررسی سازوکار جایگزینی همبات­ گرانیتوئیدی بروجرد (غرب ایران) با استفاده از روش ناهمسانگردی پذیررفتاری مغناطیسی (AMS) بر پایه­ی نتایج حاصل از آنالیز 290 نمونه تهیه شده از 96 ایستگاه از واحدهای سنگ­شناختی اصلی همبافت انجام شده است. نتایج حاصل نشان می­دهدکه همبافت یاد شده، جزء گرانیتوئیدهای پارامغناطیس بوده و میزان پذیرفتاری و مغناطیسی ناهمسانگرد مغناطیسی از واحد کوارتزدیوریتی به واحد مونزوگرانیتی کاهش می­یابد. همچنین شکل بیضوی مغناطیسی در نصف ایستگاه­ها، خطی و در بقیه ایستگاه­ها صفحه­ایست. بافت­های مغناطیسی نشاندهنده این است که جایگزینی همبات­ گرانیتوئیدی بروجرد به صورت سیل انجام شده است و خاستگاه ساختاری همبات­ گرانیتوئیدی بروجرد، فضاهای کششی محصول رژیم زمین­ساختی ترافشارشی هستند.