گسترهی پیجویی گزو، در فاصلهی 65 کیلومتری جنوب شرق شهر طبس و در بخش جنوبی رشتهکوه شتری قرار گرفته است. نفوذ تودههای نیمهعمیق (کرتاسه فوقانی؟) حدواسط با ترکیب مونزونیتی تا دیوریتی به داخل سنگهای کربناتی سازند شتری به سن تریاس، عامل کانیسازی مس در منطقهاند. زونهای دگرسان شناسایی شده در تودهها نفوذی عبارتند از: کوارتز- سرسیت± پیریت (مهمترین)، سیلیسی- سرسیتی، پروپلیتیک، سیلیسی- پروپلیتیک و سیلیسیشدن شدید است. دگرسانی کوارتز- سرسیت± پیریت، واحد کربناتی در اطراف تودهها تحتتاثیر دگرسانی سیلیسی قرار گرفته و در بعضی نقاط اسکارنی شده است. کانیسازی بیشتر به شکلهای داربستی و افشان و کمتر برش گرمابی دیده میشود. رگچهها عبارتند از: کوارتز، پیریت، کوارتز - پیریت، کوارتز- کربنات- سولفید، کربنات- سولفید، و رگچههای سولفیدی اکسید شده. تراکم رگچههای حاوی کانیهای سولفیدی در بعضی نقاط، به بیش از 40 رگچه در مترمربع نیز میرسد. زون گوسان گستردهای در نتیجهی اکسایش کانیهای سولفیدی تشکیل شده است. دامنهی تغییرات عناصر در رسوبهای رودخانهای به صورت زیر است: مس 36 تا1200 گرم در تن، سرب 36 تا 125 گرم در تن و روی 62 تا 738 گرم در تن. همچنین دامنهی تغییرات عناصر در نمونههای خرده سنگی منطقه گزو بهصورت زیر است: مس 100 تا 20000 گرم در تن، سرب 10 تا 400 گرم در تن و روی 50 تا 3000 گرم در تن. بیشترین میزان مس و روی در دگرسانیهای کوارتز- سرسیت±پیریت و سیلیسیشدن شدید دیده میشود. شواهد نشان میدهد که کانیسازی منطقه احتمالاً از نوع مس پورفیری و اسکارن وابسته به آن است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |