در این کار پژوهشی به بررسی تأثیر دو عامل، یکی سرعت­های متفاوت سردشدن و دیگری تابش پرتو پرانرژی الکترونی روی تغییر بلورینگی پلی­پروپیلن ساخت ایران پرداخته شده است. برای این کار نمونه­های پلی­پروپیلن را در قالبی تا دمای  230 ذوب کرده، سپس با سرعت­های متفاوت سرد شدند. درصد بلورینگی نمونه­ها با استفاده از گرماسنجی روبشی تفاضلی، طیف­سنجی فروسرخ و نیز پراش پرتو ایکس تعیین شد. نتیجه­ای که به دست آمد این بود که درصد بلورینگی نمونه­ها به سرعت سرد شدن آن­ها بستگی دارد به­طوری­که هرچه سرعت سرد شدن بیشتر باشد درصد بلورینگی کمتر خواهد شد. اثر تابش الکترون روی نمونه­ی سرد شده در هوا نیز با دز تابشی متفاوت از  kGy40-5 مورد بررسی قرار گرفت. تأثیر دز تابش روی بلورینگی نمونه­ها به این صورت بود که مقدار بلورینگی با افزایش دز تا حدود   kGy30 افزایش سپس با افزایش دز تابش، مقدار بلورینگی کاهش می­یابد. محتوای ژل هر نمونه که میزان پیوند عرضی بین زنجیره­ی آن را در ناحیه آمورف نشان می­دهد که با استفاده از حلال زایلن به دست آمد. درصد بلورینگی آن­ها نیز با استفاده از دما نگاشت، DSC و طیف­سنج FTIR و نیز پراش پرتو ایکس تعیین شد.