مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

توده گرانیتی شرق میشو در شمال باختری ایران و در حدود 60 کیلومتری شمال غرب تبریز واقع شده و بخشی از زون البرز- آذربایجان است. این توده با مساحتی بالغ بر 50 کیلومتر مربع، سنگ های رسوبی دگرگون نشده پرکامبرین را قطع کرده و خود با رسوب­های پرمین با دگرشیبی آذرین پی پوشیده شده است. ترکیب سنگ شناسی توده­ی مورد بررسی، طیفی از سنگ های قلیایی گرانیت- مونزوگرانیت- سینوگرانیت نشان می دهد. بافت غالب در این نمونه­ها دانه­دار هم بعد تا ناهم بعد، پرتیتی و میرمیکیتی است. کانی های اصلی این سنگ ها شامل کوارتز، فلدسپار پتاسیم، پلاژیوکلاز و کانی های فرعی و عارضه ای شامل بیوتیت، آمفیبول، پیروکسن، آپاتیت، اسفن و زیرکن است. این توده ترکیبی گرانیت قلیایی داشته و ماهیت متاآلومینیوس تا پرآلومینیوس نشان می دهد. بیهنجاری منفی Ba،Nb ،Ti ،  Srو Eu و غنی­شدگی در LILEs به ویژهRb  و  Thنشانگر خاستگاه پوسته ای این سنگ هاست. توده گرانیتی شرق میشو از نوع گرانیت های پس از برخورد حاشیه­ی قاره ای نوع A است که با توجه به تهی شدگی از Nb به گروهA₂  وابسته است.