توده­ی گرانیتوئیدی لاهیجان در شرق استان گیلان به لحاظ سنگ­شناسی غالباً از دو گروه فلسیک (گرانیت، گرانیت پورفیری، گرانودیوریت) و مافیک (دیوریت) تشکیل شده و از لحاظ سری ماگمایی جزء نیمه قلیایی بوده و بیشتر آهکی- قلیایی هستند. برخوردگاه این توده با سنگ­های اطراف بیشتر گسله بوده و از سنگ­های کاتاکلاستیک و میلونیتی تشکیل شده و در حالیکه هیچ گونه هاله­ی دگرگونی مجاورتی نیز پیرامون آن وجود ندارد، به درون آن­ها نفوذ نکرده و بر خلاف گفته­های قبلی سن آن ممکن است تریاس نباشد. وجود مانستگی مابین رفتار عناصر کمیاب، بخصوص عناصر نادر خاکی از جمله الگوهای مشابه و غنی شدگی از لحاظ REE ها، شیب تند LREE ها و تخت HREE ها، غنی شدگی نسبی از لحاظ LFSE ها همگی حاکی از خاستگاه مشترک مابین اعضای مافیک و فلسیک است. وجود ویژگی­های دوگانه، از جمله شاخص اشباع از آلومین (ASI) یا نسبت مولی Al₂O₃/(CaO + Na₂O + K₂O)، رفتار عنصر P، عدم مشاهده­ی برونبوم­های رسوبی یا ریز دانه­ای و بازی، حضور بیوتیت فراوان در انواع فلسیک، هورنبلند و پیروکسن اورالیتیزه در انواع مافیک، وجود آپاتیت به­صورت مستقل در انواع فلسیک، عدم مشاهده­ی این کانی و محتوای پایین P₂O₅ در انواع مافیک، نسبت درصد وزنی Na₂O/K₂O، مقدار سنگ کرندوم نرماتیو و . . . حکایت از آن دارند که گرانیتوئید لاهیجان بیشتر دورگه است تا صرفاً I یا S . با توجه به الگوهای مربوط به نمودارهای عنکبوتی و نمودارهای جدا کننده، این نفوذی­ها مربوط به یک جایگاه قوسی هستند.