منطقه­ی مورد بررسی در روستای سوغانچی در شرق شهرستان میاندوآب-شمال غرب ایران  واقع شده است. توده­ی نفوذی سوغانچی به شکل استوک به سن الیگوسن مطابق با فاز کوهزایی پیرنه در واحدهای آهکی پرمین نفوذ کرده است از نظر سنگ­نگاری، توده حاوی کانی­های پلاژیوکلاز، پیروکسن، بیوتیت، الیوین، هورنبلند و ­فلدسپار قلیایی و از نوع گابرو-دیوریت، مونزوگابرو تا مونزونیت بوده است. ماگمای این توده سرشت آهکی-قلیایی (با پتاسیم بالا) تا شوشونیتی و ویژگی شبه تابان داشته و از نظر موقعیت زمین­ساختی معادل بازالت­های قوس قاره­ای است. نفوذ توده بین واحدهای آهکی پرمین، تبلور مجدد و اسکارنی شدن با درجات مختلف در این زون ایجاد کرده است. اسکارن سوغانچی از نوع کلسیک بوده و در آن کانی­های آهکی-سیلیکاتی بی­آب و نیز آب­دار حاصل از دگرسانی پسرونده و به همراه مقادیری کلسیت و کوارتز حضور دارند. کانی­زائی مهم منطقه ­شامل مگنتیت و هماتیت است. بررسی شرایط فیزیکوشیمیایی نشان داد که مرحله­ی پیشرونده­ی اسکارنی شدن بین 650-450 درجه­ی سانتی­گراد و مرحله­ی پسرونده اولیه در دمای کمتر از 450-400 درجه­ی سانتی­گراد صورت گرفته است.