سنگ­های آتشفشانی خوش ییلاق به سن سیلورین بالایی، در شرق استان گلستان و در منطقه­ی ساختاری البرز شرقی واقع شده­اند. این توده آتشفشانی به­طور مشخص تحت تاثیر گرمابی­های دگرسان شده و دگرسانی پروپلیتی، یکی از دگرسانی­های گسترش یافته در این منطقه است که بر پایه بررسی­های صحرایی و پراش پرتو ایکس، چهار منطقه­ی دگرسان کلریتی، اپیدوتی، آلبیتی و هماتیتی قابل تشخیص­اند. نتایج ریز پردازشی نشان می­دهد که کلریت­های منطقه از نوع پنینیت، تالک کلریت و دیابانیت بوده و نشان دهنده­ی این است که این کانی در گستره­ی دمایی180 تا 250 درجه­ی سانتی­گراد تشکیل شده­ است. میانگین پیستاسیت در اپیدوت­های مورد بررسی 15_/31 است و نشان می­دهد که از نوع ماگمایی بوده و بر این اساس اپیدوت­ها از سوسوریتی شدن پلاژیوکلازها تشکیل شده­اند. بررسی دیاگرام­های ایزوکان نشاندهنده تحرک بالای برخی از عناصر غیرمتحرک در طی دگرسانی است، به طوری­که در زون دگرسانی آلبیتی با میانگین شیب ایزوکان 06_/1و 09_/1 بیشترین و در زون دگرسانی کلریتی با میانگین شیب 1 و 03_/1 کمترین تغییرات جرم را طی دگرسانی شاهدیم. همچنین بر پایه­ی این نمودار، SiO₂ و P₂O₅ در تمامی زون های دگرسانی تهی­شدگی و L.O. I و Fe₂O₃ غنی شدگی از خود نشان می­دهند. بر پایه ی محاسبات شاخص شیمیایی دگرسانی، زون اپیدوتی بین 26_/46% تا 30_/46% ،زون آلبیتی بین 86_/47% تا 49_/51% ، زون کلریتی بین50_/46% تا 33_/47% و زون هماتیتی بین 7_/59 %تا 45_/71% دستخوش دگرسانی شده­اند.