مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

منطقه­ی مورد بررسی در غرب ایران و در 38 کیلومتری جنوب غربی شهرستان قروه واقع شده است و در تقسیمات زمین­شناسی بخشی از زون سنندج- سیرجان به حساب می­آید. این منطقه شامل دایک­های پگماتیتی متعددی است که از نظر کانی­شناسی و ژئوشیمی در گروه پگماتیت­های مسکوویت­دار حاوی عناصر کمیاب قرار می­گیرند. لیتولوژی این توده از سینوگرانیت تا گرانودیوریت پگماتیتی متغیر است. سنگ­های این مجموعه از نوع I، آهکی-قلیایی با پتاسیم متوسط تا بالا بوده و از نظر درجه اشباع از آلومینیوم در گستره­ی متا­آلومین تا پرآلومین قرار دارند. مقدار پایین  (La_/Yb)_N در این نمونه­های پگماتیتی (28_/2)، نشان دهنده پیشرفت تبلور جدایشی در ماگمای اولیه است. مقدار Eu_/Eu* نیز در آنها بسیار پایین و برابر 137_/0 است که حاکی از جدایش پلاژیوکلازهای غنی از  Ca قبل از مرحله­ی پگماتیتی است. در نمودارهای عنکبوتی رسم شده، عناصر LILE نظیر K، Rb و Th نسبت به عناصر HFSE بویژه Nb و Ti غنی شدگی نشان می­دهند. تزریق پگماتیت­های مورد بررسی به درون سنگ­های کربناتی مجاور منجر به تشکیل اسکارن شده ­است، این اسکارن­ها از ترکیب کانی­شناسی متفاوتی نظیر: ترمولیت، اپیدوت، اسکاپولیت، کلینوزوئیزیت، پیروتیت، پیریت، کالکوپیریت و مگنتیت تشکیل شده­اند. بر اساس ژئوشیمی پگماتیت­های مورد بررسی، ترکیب آنها با توده­های توام با اسکارن Sn، W و Mo همخوانی دارد، این امر با بررسی­های صورت گرفته در منطقه در مورد کانه­­­زایی Sn و W همخوانی دارد.