گرانیتوئیدهای الیگودرز با گسترشی در حدود 80 کیلومتر مربع در بخش میانی نوار سنندج - سیرجان بیرون زدگی دارند. تونالیت، گرانودیوریت و گرانیت اصلیترین واحدهای سنگی بیرون زده در این منطقه است. برونبومهای ریز دانهای با خاستگاه ماگمایی، در گرانودیوریتها فراوانی قابل ملاحظهای دارند. بررسیهای صحرایی، شواهد سنگنگاری، شیمی سنگ کل و شیمی کانیهای برونبومها و سنگ میزبان نشان میدهند که این برونبومها براثر فرایند آمیخته شدن ماگمایی حاصل نشدهاند. روند تغییرات عناصر اصلی و کمیاب در نمودارهای هارکر، تشابه در نمودارهای عنکبوتی و مدلسازی ژئوشیمیایی عناصر اصلی و کمیاب نشان میدهند که برونبومها و سنگ میزبانشان دارای قرابت ژنتیکی بوده و تبلوربخشی عامل اصلی در شکلگیری برونبومهای ریز دانهای الیگودرز بوده است. این برونبومها در اصل حاشیههای سریعاً انجماد یافته مخزن ماگمایی هستند که در مراحل بعدی شکل گیریهای ماگمایی گسیخته شده و به صورت برونبومهای ریز دانهای و بهصورت قطعات جامد (با حداقل تبادلات شیمیایی با ماگمای میزبان) درون ماگمای میزبان پراکنده شدهاند. سرد شدن سریع برونبومها تبلور بیوتیت و آمفیبول را تسهیل کرده و باعث تغییر رفتار شیمیایی برونبومها نسبت به سنگ میزبان شده است.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |