توده­ی گرانیتوئیدی دهنو که در شمال­غرب مشهد، در مجاورت بلافصل با هورنفلس­های سرشار از گارنت واقع شده است، حاوی درشت بلورهایی از گارنت است  که فرصتی را برای بررسی پدیده­ی آلایش ماگما با سنگ­های دیواره فراهم کرده است. بلورهای گارنت حاوی میانبارهای فراوانی بوده که نشان­دهنده­ی فازهای آذرین هستند و به­صورت دوائر متحد المرکز درون بلور آرایش یافته­اند. حاشیه­ی سرشار از بیوتیت و هورنبلند در پیرامون بلورهای گارنت نشان می­دهد که این گارنت­ها در تعادل با ماگمای میزبانشان نبوده و به­وسیله­ی فازهای فرومنیزین ماگمای گرانیتی جایگزین شده­اند. به­دلیل این که ماگمای شبه رخشانی تشکیل دهنده­ی گرانیتوئیدهای منطقه، آلومینیوم کافی برای تشکیل و پایداری گارنت را ندارد. به نظر می­رسد که بلورهای گارنت در منطقه­ی مورد بررسی، بلورهای پرتیکیتکی هستند که نخست در سنگ میزبان وجود نداشته و فراورده­های ذوب نامتجانس زینوکریست­ها و زینولیت­های مشتق شده از سنگ­های دیواره هستند.