گنبد نیمه ژرف کیامکی در فاصله­ی 25 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان جلفا (استان آذربایجان شرقی) واقع شده است. سنگ‌های این گنبد ترکیب چیره داسیتی داشته ولی با فاصله از کیامکی، در کمان معروف به قلنج بافت و ترکیب گرانودیوریتی نشان می دهند. مقادیر SiO₂ آن­ها برابر  73-64 درصد وزنی و عدد منیزیم آن­ها در بازه­ی 57-27 تغییر می‌کند. بر پایه­ی ویژگی­های ژئوشیمیایی، این سنگ‌ها از نوع آداکیت‌های پرسیلیس رده بندی می شوند. در نمودارهای هارکر روندهای جدایشی عناصر مختلف نسبت به SiO₂ نمود داشته و در عین حال روند عمومی خطی سنگ­های مورد بررسی می­تواند نشانگر خاستگاه یکسان آن­ها باشد. در نمودارهای عنکبوتی چند عنصری، سنگ­های منطقه به مانند سنگ­های وابسته­به فرورانش حاشیه فعال قاره ای، به صورت مشخص از عناصر لیتوفیل با شعاع یونی بزرگ (LILE) غنی شدگی و از Nb و HFSE تهی شدگی نشان می دهند. بر اساس سرشتی­های ژئوشیمیایی؛ مثل مقادیر Th و نسبت­های Th/Sm، Th/Ce، Th/Yb و ایزوتوپی Sr و Nd، محیط تشکیل این گنبد پسا برخورد بوده و با مدل زایشی ناشی از ذوب بخشی سنگ‌های مافیک پوسته­ی قاره‌ای ضخیم شده، سازگارتر است. با توجه به مدل زایشی و محیط تشکیل این سنگ‌ها، سن میوسن پایانی گنبد مورد بررسی و سن بسته‌شدن میوسن تحتانی و قبل از آن برای نئوتیتس، نمی‌توان پیدایش این سنگ‌ها را به طور مستقیم در ارتباط با فرایندهای ژئودینامیکی نئوتتیس در ارتباط دانست.