مهم‌ترین واحدهای زمین­شناسی منطقه­ی شرق سربیشه، مجموعه­های افیولیتی وابسته به کرتاسه­ی فوقانی است که اغلب دارای ترکیب الترامافیک­های سرپانتینی شده (دونیت، هارزبورژیت و پیروکسنیت) هستند. نهشته­های کرومیتی در این سنگ‌ها اغلب با شکل‌های مختلفی مانند لایه­ای، پراکنده و عدسی شکل با ابعاد متغیر مشخص می‌شوند. بررسی­های بافتی کرومیت­های گلاب نشان می‌دهد که اغلب آن­ها دارای بافت‌های نخستین مانند بافت‌های توده­ای و افشان و نیز بافت‌های ثانوی شامل بافت‌های کاتاکلاستیکی، برشی، میلونیتی و چین خورده هستند. ژئوشیمی کرومیت­های گلاب نشان ­دهنده­ی مقادیر میانگین اکسیدهای Cr₂O₃ (26_/42 %)،  MgO (23_/17%)، TiO₂ (36_/0%) و Al₂O₃ (5_/10%) است. نسبت Cr/Cr + Al در حد 79_/0تا 93_/0، نشان از غنی بودن این کرومیت­ها از  Cr و فقیر بودن آن­ها از Al است. بالا بودن مقدار Cr₂O₃  و MgO در کرومیت­ها حاکی از تبلور آن­ها از ماگمایی با درجه­ی ذوب بخشی نسبتاً بالاست. میزان بالای MgO، کروم، Cr#، Mg# در کرومیت­های گلاب قابل‌مقایسه با ماگمای مادر نوع بونینیتی است. ذخایر کرومیت پادیفرم در منطقه‌ی شرق سربیشه احتمالاً در دنباله­ی جبه‌ای که در محیط فرافرورانش تشکیل شده، به وجود آمده‌اند. تشکیل کرومیت­های گلاب مشابه دنباله­ی افیولیتی لوبوسا در منطقه­ی جنوب تبت است.