مجله بلورشناسی و کانی شناسی ایران

مناطق پی­جویی سنجدک II و III بخشی از ناهنجاری­های شرقی معدن سنگان در شمال غرب خواف را تشکیل می­دهند. زمین­شناسی منطقه شامل شیست­های پرکامبرین، سنگ­های رسوبی به سن ژوراسیک و کرتاسه تحتانی، توف و توده­­ی نفوذی به سن ائوسن هستند. انواع اسکارن در منطقه سنجدک III عبارتند از گارنت اسکارن، پیروکسن اسکارن، آمفیبول اسکارن، پیروکسن-گارنت اسکارن و گارنت-پیروکسن اسکارن. براساس آنالیز ریزپردازشی الکترونی گارنت­ها به سری گراندیت (آندرادیت – گراسولار) وابسته­اند، و پیروکسن­ها از نوع دیوپسیدی و آمفیبول­ها از نوع اکتینولیت­های غنی از آهن هستند. دو نوع کانی­سازی متفاوت صورت گرفته که عبارتند از 1- پیریت و مگنتیت وابسته به منطقه­های اسکارنی در سنجدک III و 2- مگنتیت، اسپکیولاریت، باریت، هماتیت و گوتیت در منطقه­های رگه­ای (سنجدک II). رگه­ها­ در راستای شمال ­شرقی- جنوب ­غربی­ قرار دارند. مقدار آهن با 9_/37 درصد و منگنز با 32507 گرم در تن در نوع کانی­سازی رگه­ای بیشتر از اسکارنند و بالاترین مقادیر آرسنیک و مس (به ترتیب 158 و 332 گرم در تن) به زون­های اسکارنی وابسته­اند. اسکارن آهن منطقه سنجدک III از نوع کلسیمی است. کانی­سازی رگه­ای سنجدک II می­تواند به فعالیت­های گرماب­های جوانتر وابسته باشد که در منطقه­های گسلی تشکیل شده­اند.